De mythe van de verstaanbaarheid

Ilja, je hebt me aan het denken gezet.
Ik schrijf
(nog niet zo lang)
in de traditie die jij zo verfoeit.
Ik schrijf over mijn kat,
mijn geliefde,
het kind dat er nooit gekomen is,
de zak friet waar ik op ging zitten,
of over het feit dat ik een boterham met pindakaas
eerst helemaal fijn kauw
en daarna de bruin gemalen smurrie
minutenlang door mijn mond laat walsen
voordat ik het doorslik.
In begrijpelijke taal.

Omdat er zoveel schoonheid zit in het gewone, het onnozele, het banale.
knabbelspek
borstelkop
ophangplakkers

Wist je dat ik mezelf
vroeger Miete noemde?


Reactie op het essay van Ilja Leonard Pfeiffer 'De mythe van de verstaanbaarheid'.

De mythe van het spontane meisje

Ilja,
toeval bestaat niet;
ik heb ook jarenlang
in een medisch traject gezeten
om een kind te krijgen.

Een heel boeiende gebeurtenis
om over te schrijven
vind ik dit niet.

Ik heb het liever over een tampon
die tijdens het ontharen van mijn benen
uit mijn vagina wordt gerukt
omdat het touwtje per ongeluk wordt gegrepen
door de ronddraaiende epileerkop.

Wanneer heeft iets de potentie om kunst te zijn?
Heeft een gedicht
over een uitgerukte tampon
bestaansrecht?
Is het betekenisloos?
Of wordt het de basis voor een nieuwe inhoud?

Ik heb helaas geen tatoeage
van een dolfijn.
Wel een halve pink.
Wil je die zien?


Reactie op het essay van Ilja Leonard Pfeiffer 'De mythe van het spontane meisje'.

Stofzuigeren

Mijn man en ik
hebben de afspraak
dat hij elke vrijdag
stofzuigt.

We noemen dit
'stofzuigeren doen'.
Dat vinden wij
heel grappig.

Maar hij stofzuigert zelden,
ook niet op vrijdag.
Elke week belooft hij
verbetering.

Schaamhaar op de trap.
Dat haat ik.
Ik probeer altijd te raden
welke haar van wie is.

Afwezig

Vandaag zal Peter
voor de komende weken
niet aanwezig zijn
vanwege een kleine operatie
aan een ingegroeide haar.

Deze is geheel verwijderd,
de wond heelt langzaam.

Vervelend is
dat hij hierdoor
voor langere periode
moeilijk kan zitten.

Aldus de manager.
Wij wensen Peter veel succes!

Een afgebrand huis
is géén reden voor verzuim.
Een miskraam trouwens ook niet.
Zegt de manager
die heeft geleerd
dat je aan het einde van elke dag
je mensen moet bedanken voor hun inzet.

Ondertussen
mijn collega tegen de klant:

Goedemorgen, u bent doorverbonden.
Heeft u ook een geboortedatum?
Een momentje, uw gegevens komen nu naar boven.
U wilt uw schoonmoeder aansluiten op het gas?

De bos bloemen die ik krijg voor mijn inzet
na mijn ontslag
neem ik toch maar aan.
Een extra grote bos
omdat ik zo'n fijne collega was.
En eigenlijk deed ik mijn werk
niet eens zo slecht.

Ik vind dat de bloemen
thuis horen in de container.
Die staat in de fietsenstalling.
Dat is handig
want ik ben met de fiets.


Deels readymade gedicht over mijn werk in een callcenter.